تاریک‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین فیلم‌های دهه‌ی اخیر سینما {قسمت دوم}

گروه فرهنگ و هنر: وقتی که کتاب‌های تاریخ نوشته شوند، با اطمینان می‎توان گفت که از دهه ۲۰۱۰ به عنوان یکی از بهترین دوران‌های تاریخ سینما در این کتاب‌ها یاد خواهد شد. در کنار این موضوع، باید گفت که دهه اخیر در ساخت فیلم‌هایی که برای ترساندن، تکان دادن و شوکه کردن مخاطبان طراحی شده‌اند نیز بسیار موفق عمل کرده است. این فیلم‌ها که از ترسناک تا تریلر یا درام روانشناسانه با بن‌مایه‌های اجتماعی متفاوت هستند، فیلم‌هایی که دیوانگی و ارعاب را با هنرمندی و بینشی بی‌بدیل به تصویر کشیده‌اند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از برترین ها، اگر چه نمی‌توان فهرستی جامع و عادلانه از تکان دهنده‌ترین و تاریک‌ترین فیلم‌های یک دوره خاص تهیه کرد، اما می‌توان بر سر تعداد مشخصی از آن‌ها اجماع عمومی ایجاد کرد. از فیلم‌های ترسناک علمی تخیلی بسیار هولناک تا داستان‌های پیچیده از تسخیر شدن توسط شیاطین، در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با تاریک‎‌ترین و شوکه‌کننده‌ترین فیلم‌های یک دهه اخیر سینما آشنا کنیم.

۶. مالیخولیا

عنوان اصلی: Melancholia

سال ساخت: ۲۰۱۱

همانند برخی از کارگردانان با فیلم‌های ترسناک در این فهرست، لارس فون تریه به خاطر ساخت فیلم‌هایی بحث‌برانگیز که تماشای آن‌ها دشوار است شناخته می‌شود. هر دیدگاهی که نسبت به فیلم‌های متفاوت، شجاعانه و بسیار زیبای فون تریه داشته باشید، بدون شک بر سر این نکته توافق دارید فیلم‌های او همواره با مقدار زیادی ایده‌های نهیلیستی و پوچ‌گرایانه در خود دارند.

درام علمی تخیلی «مالیخولیا» (Melancholia)، اما نهیلیستی‌ترین و البته متفاوت‌ترین کار این کارگردان در سبک خاص خود است. این فیلم داستان دو خواهر و تقلای آن‌ها برای ادامه زندگی خود در شرایطی که می‌دانند بزودی حیات روی کره زمین به پایان خواهد رسید را روایت می‌کند. این فیلم که در قالب چند بخش روایت می‌شود با یکی از غم‌انگیزترین مراسم عروسی تاریخ سینما شروع شده و در نهایت نیز با از بین رفتن زمین به پایان می‌رسد.

۷. شوم

عنوان اصلی: Sinister

سال ساخت: ۲۰۱۲

پیش از ساخت فیلم «دکتر استرینج» (Doctor Strange) در سال ۲۰۱۶، اسکات دریکسون یک دهه قبل را به دست و پا کردن نامی برای خود از طریق ساخت فیلم‌های ترسناک سپری کرده بود. او با درام تسخیری «جن‌گیری امیلی رُز» (The Exorcism of Emily Rose) در سال ۲۰۰۵ توجه مخاطبان سینمای وحشت را به خود جلب کرد، اما این فیلم «شوم» (Sinister) در سال ۲۰۱۲ بود که نشان داد دیکرسون یک فیلمساز استاد در ژانر ترسناک است. این فیلم هنوز هم یکی از موثرترین تریلر‌های دهه‌های اخیر سینماست اگر چه کمی بیش از حد به سمت کلیشه‌های کلاسیک ژانر وحشت متمایل شده است.

این فیلم داستان یک نویسنده داستان‎های واقعی جنایی را روایت می‌کند که برای نوشتن داستان مستند جدید خود همراه با خانواده‌اش به خانه‌ای که یک جنایت هولناک در آن رخ داده نقل مکان می‌کند، اما مشخص می‌شود که او و خانواده‌اش کمی بیش از حد به واقعیت ماجرا نزدیک شده‌اند. به شما هشدار می‌دهیم فیلم‌های ۸ میلیمتری که شخصیت اصلی داستان پیدا می‌کند دستکم تا چند شب خواب را از شما خواهند گرفت. اما این فیلم‌ها تنها بخش کمی از چیزی هستند که «شوم» را به یک فیلم شوکه کننده با داستانی تاریک تبدیل می‌‎کند.

۸. خام

عنوان اصلی: Raw

سال ساخت: ۲۰۱۶

شاید درک اینکه چرا یک فیلم باعث مور مور شدن بدنتان شده و ترس، وحشت یا هر حس ناخوشایند مشابهی را در زیر پوستتان وارد می‌کند کمی دشوار باشد، اما در مورد اولین فیلم جولیا دوکورنو با نام «خام» (Raw)، درک علت کمی آسان‌تر است، زیرا کارگردان بخش اعظم مدت زمان ۱۰۰ دقیقه‌ای فیلم خود را به آزاد کردن سیلی از صدا‌ها و تصاویر و سناریویی می‌کند که می‌تواند باعث از کوره در رفتن هر کسی شود. در واقع دوکورنو عامدانه یک رویه آرام را برای فیلم خود در نظر گرفته و همزمان که به شوک پس از شوک ادامه می‌دهد، اما همزمان درامی ناخوشایند مربوط به زندگی دانشگاهی را روایت می‌کند که کلیشه‌های ژانر وحشت را به طور کامل تغییر می‌دهد.

از پیش باید به شما بگوییم که این فیلم در مورد گروهی از دانشجویان جوانی است که به شکلی غیرمنتظره خود را به شکلی غیرقابل کنترل و سیرنشدنی، نسبت به گوشت انسان مشتاق می‌یابند. بدین ترتیب اگر چه از همین توصیف کوتاه می‌فهمید که با خونریزی زیادی در «خام» مواجه خواهید بود، اما باید بدانید که معده شما در هنگام تماشای این فیلم وضعیت چندان خوبی نخواهد داشت.

۹. مادر!

عنوان اصلی: mother!

سال ساخت: ۲۰۱۷

فیلم «مادر!» (mother!) ساخته دارن آرونوفسکی فیلمی ترسناک است که به معنای واقعی کلمه نماد عبارت «بالا بردن ریسک» است به نحوی که داستان فیلم با روایت شجاعانه و جاه‌طلبانه‌اش روی سر خود خراب می‌شود.

اگر چه هنگام تماشای فیلم حسی ناخوشایند و ناآرام به طور مداوم حاضر است و شاهد سکانس‌هایی ترسناک در کلیت فیلم هستیم، اما ترسناک خواندن فیلم آرونوفسکی کمی ناعادلانه به نظر می‌رسد. اگر بخواهیم صادق باشیم باید بگوییم که فیلم «مادر!» به طور کامل در یک ژانر تنها قرار نمی‌گیرد، زیرا این فیلم هیچ شباهتی به فیلم‌های قبل از خود ندارد و هنوز هم نمی‌دانیم که آرونوفسکی چگونه چنین فیلم عجیب و غریبی ساخته است.

۱۰. شبگرد

عنوان اصلی: Nightcrawler

سال ساخت: ۲۰۱۴

گاهی اوقات این داستان خود فیلم نیست که مخاطب را آزار می‌دهد بلکه این شخصیت‌های درون داستان هستند که حالمان را بد می‌کنند. اگر شما نیز فیلم هجوآمیز دن گیلروی با عنوان «شبگرد» (Nightcrawler) در مورد سیکل اخبار این روز‌ها را دیده باشید به خوبی درک خواهید کرد که چرا لو بلوم نیز یکی از همان شخصیت‌هاست. همچنین علت ناراحت کننده بودن این شخصیت و داستان فیلم را نیز متوجه خواهید شد که از انرژی بسیار سوزش‌آور و نفرت‌انگیزی که جیک جیلنهال له نقش بلوم آورده ناشی می‌شود. اگر چه بازی جیلنهال در «شبگرد» توسط داوران آکادمی اسکار نادیده گرفت شده، اما بازی او در نقش لو بلومِ بی‌احساس یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های سال و تمام دوران بازیگری او به شمار می‌آید.

این فیلم بهترین فیلم جیلنهال و همزمان تکان دهنده‌ترین و ناخوشایندترین آن‌هاست. در ظاهر، «شبگرد» تجسم سرراست این موضوع است که رسانه‌های خبری از ترس و درماندگی برای جذب مخاطب و همراه نگهداشتن دائمی او با خود استفاده می‌کنند و به همین دلیل به جای ادای وظیفه اطلاع‌رسانی به نوعی تبلیغ روی آورده‌اند. در این فیلم جیلنهال نقش یک خبرنگار فریلنس را بازی می‌کند که یک شبه به شهرت می‌رسد، اما رفته رفته خط بین شاهد تراژدی بودن و میل به مشارکت در جنایت و تراژدی برای او رنگ می‌بازد. تحت رهبری تاثیرگذار گیلروی، بازی بی‌احساس و تکان دهنده جیلنهال در نقش بلوم باعث شده که «شبگرد» از یک داستان هجوآمیز و منتقدانه به یک فیلم ترسناک و ویرانگر در مورد یک خون‌آشام مدرن با اشتهایی هولناک و متفاوت نسبت به خونریزی در برابر دوربین تبدیل شود.

اگر چه به ۱۰ مورد از ترسناک‌ترین، و بهتر بگوییم، تاریک‌ترین و تکان دهنده‌ترین فیلم‌های یک دهه اخیر سینما اشاره کردیم، اما بدون شک فیلم‌های دیگری مانند «باید در مورد کوین صحبت کنیم» (We Need to Talk About Kevin)، «اهریمن نئونی» (The Neon Demon)، «فوریه» یا «دختر بلک‌کوت» (The Blackcoat's Daughter)، «چشم‌های مادرم» (The Eyes of My Mother)، «اصیل‌ها» (Thoroughbreds)، «هاگازوسا» (Hagazussa) و «رنگ سرچشمه» (Upstream Color) نیز می‌توانستند در این فهرست جایی داشته باشند.